Vaskresenje Hristovo sa osveštanom česticom

Product Description

Vaskresenje Hristovo sa osveštanom česticom u ramu. Ikona je osveštana u Svetoj Zemlji.

Vaskrsenje Hristovo je najveći događaj u istoriji. Po njemu se hrišćanstvo razlikuje od svih ostalih religija. Crkva Hristovo Vaskrsenje praznuje od trenutka Njegovog silaska u ad (pakao, jevr. šeol, prim. prev.), gde je od vlasti smrti i đavola oslobodio duše starozavetnih pravednika. Evo na koji način to praznuje naša Crkva. Iz bogoslužbenih tekstova jasno je da praznovanje Vaskrsenja počinje od Velikog petka, kao što vidimo iz posledovanja jutrenja na Veliku subotu, kada se iznosi plaštanica. Isto tako, i besede Svetih Otaca na Veliki petak zapravo govore o vaskrsenju i pobedi. To se ispoljava i u sveštenoj ikonografiji Vaskrsenja. Crkva je odredila da se za istinsku ikonu Vaskrsenja Hristovog smatra izobraženje Njegovog silaska u ad. Naravno, postoje i ikone Vaskrsenja koje izobražavaju Hristovo javljanje mironosicama i učenicima, ali je ikona Vaskrsenja prevashodno izobraženje uništenja smrti. Ono se dogodilo Hristovom silaskom u ad, kada je Njegova duša, zajedno s Njegovim božanstvom (tj. s Njegovom božanskom prirodom), sišla u ad da bi oslobodila duše starozavetnih pravednika koji su ga iščekivali kao Izbavitelja. Izobraženje Vaskrsenja Hristovim silaskom u ad ima mnoge i ozbiljne bogoslovske razloge. Kao prvo, zato što niko nije video Hrista u času kada je ustao, kad je izašao iz groba „zapečaćenog kamenom“. Zemljotres i silazak anđela koji je odvalio ploču sa groba dogodili su se da bi se žene-mironosice uverile da je Hristos vaskrsao. Kao drugo, zato što je Hristova duša, sjedinjena s Njegovom božanstvom, sišla u ad i uništila vlast smrti i đavola, budući da je On Svojom sopstvenom smrću pobedio smrt. Iz pravoslavnog predanja jasno se vidi da je Hristovom smrću potpuno poražena smrt. Usled toga, u Crkvi pevamo: „Hristos vaskrse iz mrtvih, smrću smrt pobedi…“ Njegova trijumfalna pobeda nad smrću dogodila se svakako u onom času kada je Hristova duša, sjedinjena s božanstvom (božanskom prirodom), uništila smrt. Kao treće, Hristos je Svojim silaskom u ad od smrti oslobodio Adama i Evu. Dakle, pošto je posredstvom Adama došlo do pada vascelog ljudskog roda i pošto je on naš rodonačalnik, tako i posredstvom Adamovog vaskrsenja okušamo plodove vaskrsenja i spasenja. Zbog jedinstva čovečije prirode, ono što se dogodilo praocu, dogodilo se i vasceloj čovečijoj prirodi. Iz tih razloga se karakterističnom ikonom Vaskrsenja Hristovog smatra Njegov silazak u ad, jer je suština praznika Vaskrsenja umrtvljavanje smrti i svrgavanje đavola: Umrtvljenje smrti i adovo ukidanje praznujemo, pevamo u Crkvi. Rušenje ada i umrtvljavanje smrti jesu najdublji smisao praznika Vaskrsenja. U Svetom Pismu izobražnjenje ada se koristi simvolično, da bi označilo vlast smrti i đavola. U tom smislu su karakretistične reči apostola Pavla: A pošto ta deca imaju zajednicu u krvi i mesu, i On uze najprisnijeg udela u tome, da smrću smrt satre, onoga koji ima moć smrti, đavola, i da izbavi one koji od straha od smrti celoga života bejahu krivci za svoje robovanje (Jevr. 2, 14-15). Moć (sila) smrti se, dakle, izjednačuje sa vlašću đavola.