Grci i Fanar / Srđan Novaković

Opis proizvoda

Grčke vladike u Srbiji i Turskoj

Jedinstvena i maestralna knjiga koja razotkriva neistine i podvale Fanariota, podkrepljena istorijskim činjenicama i izvorima.

Sadržaj:

Slovensko hrišćanstvo i Romeja
Đurađ i sveta borba protiv Rima
Pod turskom vlašću
Velika pljačka Fanara
Mlečići i Dalmacija
Hercegovina
Vlaške zemlje i Fanar
Princip delovanja i stremljena Fanara
Srbsko oslobođenje od Fanara
Grčki teror u Vlahomoldaviji i Makedoniji
Stara Srbija i Fanar
Cionizam i anglikanci kao priprema za antihrišćanstvo Fanara
Vaseljenske težnje fanarske sekte i papski kalendar
Sveta Gora protiv Fanara i grčke države
Otpadništvo unijatskog Fanara

Šta je uopšte Fanar? Naziv za kvart u Carigradu, po istoimenom svetioniku, koji je kumovao imenu „fanarioti“. Ko su fanarioti, koji sebe smatraju „novovaseljenskim Jelinima”? Prvobitno etnička grupa Grci, kao turski tumači i posrednici („dileri”), koji su se kasnije razvili u vrlo povlašćenu klasu, ili stalež u kome je bilo i dosta odrođenih Srba.

Papistički Rim je ostvario Uniju s Roumom (Romeja), još s odlukama Lionskog sabora 1274 godine, što je u naše vreme potvrdio carigradski patrijarh Atinagora u javnom nastupu: Ništa nas ne odvaja od Katoličke crkve! Od Lionskog sabora, pounijaćeni Roum a kasnije Fanar, nije prestao s organizovanim delovanjem protiv Srba (Slovena), na unijaćenju preko „grkosjedinjene vere”, koja je samo drugo ime za ekumenizam i „istočni papizam”.

Iako fanariotska prevlast nad srbskim uticajem pri Porti datira tek od osamnaestog stoletja, fanarioti su se u političkom pogledu rukovodili idejom tajnog pokreta, o obnovi nekadašnjeg „grčkog carstva”, na čijem bi čelu bila Vaseljenska patrijaršija u Carigradu. Izjednačavajući pravoslavnu veru s novojelinstvom, težnja fanariota je bila obnova “grčke države”, uključujući Srbiju, Vlašku i Moldaviju, a ova restauracija novojelinizma, imala je za cilj kulturno-administrativnu dominaciju na prostorima Balkana i Anadolije. Ova težnja za prevlašću “Grka“ na Balkanu i asimilaciji negrčkih naroda, poznata je kao Velika ideja (Megali idea). Otuda, pod snažnim zapadnim uticajem grčke škole, pomorske i trgovačke kompanije postaju nosioci duha novohelenskog prosvetiteljstva.
Osmanizam je grčku crkvu i fanariote učinio jednim od glavnih nemuslimanskih stubova turskog carstva, jer su poturčeni Grci zauzeli visoka administrativna mesta u Otomanskoj imperiji, pa su Fanar i Carigradska patrijaršija davali sveštenstvo od Jadrana do Crnog mora, i od Carigrada do Karpata. Ovaj spoj okolnosti, izrodio je ideju o obnovi roumskog (romejskog) imperijalizma. U ostvarenju ovog cilja, fanarioti su se preusmerili na ruski carizam, koji postaje korisno oruđe za realizaciju novojelinističkih ciljeva stvaranja imperije, s grčkom crkvenom i birokratskom administracijom. Otuda i „Grčki projekat” carice Katarine Velike…

Srđan Novaković rođen je 1962. godine u Beogradu, ali je preko 30 godina proveo u Italiji. Objavljuje i prevodi na italijanskom i srbskom govornom području. Učenik je najznačajnijih italskih slavista, crkvenih istoričara i jezikoslovaca. Više godina se bavio proučavanjem starovenetskog jezika, a bio je i na studijskom boravku u Radžastanu, Nepalu i Indoneziji. U Srbiji je objavljivao dela iz oblasti pseudoetnogeneze vlaških populacija (Meglenski Vlasi, Morlaci i Istrorumuni) na slovenskom tlu Makedonije, Istre i Dalmacije. Zajedno sa najuglednijim naučnicima Rusije, Moldavije i Srbije objavljivao je u naučnim zbornicima po pitanju romanizacije i latinizacije srbskoslovenskih populacija Balkana. Stalni je kolumnista revije “Evrazija” iz Parme (Italija) po pitanju odnosa između Vatikana i Slovena. Do sada je prevođen na ruski, bugarski, italijanski i moldavski jezik. Za knjigu “Crkveno-narodna istorija Srba, Rusa i Vlaha” dobio je najviše priznanje Srbske Duhovne Akademije za životno delo – nagradu “Ravaničanin”.